کد مطلب:173308 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:142
ترس و طمع
25. اعتبروا ایها الناس بما وعظ الله به أولیاءه من سوء ثنائه علی الأحبار اذ یقول: (لولا ینهاهم الربانیون و الأحبار عن قولهم الأثم) [1] .
... انما عاب الله ذلك علیهم لأنهم كانوا یرون من الظلمة الذین بین أظهرهم المنكر و الفساد فلا ینهونهم عن ذلك رغبة فیما كانوا ینالون منهم و رهبة مما یحذرون والله یقول: (فلا تخشوا الناس و اخشون) [2] [3] .
ای مردم! از آن چه خدا به آن، اولیای خود را پند داده، پند گیرید؛ مانند بدگویی او از دانشمندان یهود آنجا كه می فرماید: «چرا دانشمندان الهی آنان را از گفتار گناهشان باز نمی دارند؟...» بدین سان خداوند
آنان را نكوهش كرد، چون آنان از ستمگران میان خود، كارهای زشت و فساد می دیدند و نهی شان نمی كردند به طمع آن چه از آن ها به ایشان می رسید و از بیم آن چه از آن می ترسیدند، با این كه خدا می فرماید: «از مردم نترسید و از من بترسید.»
... انما عاب الله ذلك علیهم لأنهم كانوا یرون من الظلمة الذین بین أظهرهم المنكر و الفساد فلا ینهونهم عن ذلك رغبة فیما كانوا ینالون منهم و رهبة مما یحذرون والله یقول: (فلا تخشوا الناس و اخشون) [2] [3] .
ای مردم! از آن چه خدا به آن، اولیای خود را پند داده، پند گیرید؛ مانند بدگویی او از دانشمندان یهود آنجا كه می فرماید: «چرا دانشمندان الهی آنان را از گفتار گناهشان باز نمی دارند؟...» بدین سان خداوند
آنان را نكوهش كرد، چون آنان از ستمگران میان خود، كارهای زشت و فساد می دیدند و نهی شان نمی كردند به طمع آن چه از آن ها به ایشان می رسید و از بیم آن چه از آن می ترسیدند، با این كه خدا می فرماید: «از مردم نترسید و از من بترسید.»
[1] مائده «5» آيه ي 63.
[2] مائده «5» آيه ي 44.
[3] تحف العقول، ص 168.